بچه‌ها

در مورد کادوی بچه‌ها یه فکری کردم. گفتم لزومی نداره بدونن چی و چه قدر کادو گرفتن. کادوها و طلاهایی که براشون نگه داشتم میتونستم تو خرج خانواده استفاده کنم و نکردم. پس انداز شده. موقع بزرگ شدنشون کمک دست من و همسر هست برای تهیه جهیزیه (اگه مد باشه، آن شاالله از مد بیفته اون موقع), یا مثلا ماشین یا رهن خونه برای دانشجویی شون یا این قبیل هزینه های بچه ها. 

ماه قبل کادوی روز حسابدار گرفتم، همسر هم یه مبلغی گذاشت روش و یه ربع سکه خریدم، اسم دخترها رو روش نوشتم.

این سکه ها و طلاها رو تو بانک میذارم. و اصلا یادم نیست دقیقا چه قدر موجودی دارن. ولی همین ذره ذره ها یه کمکی بهمون هست پونزده بیست سال دیگه.