گل رز قرمز
پریشب همسر یهو جوش آورد. این روزها حرف افزایش حقوق بوده تو شرکتشون. یعنی همسر خیلی داره بابت حقوقش بهش فشار میاد. ده روز پیش با شریک رییسش حرف زده برای افزایش. هشتصد تومن گذاشتن رو حقوقش. همسر راجع به حداقل افزایش سه چهار میلیون حرف زده بود. و خیلی بهم ریخته بود از این بابت. هشتصد تومن کجا و سه چهار تومن کجا.
اینکه چرا این همه سال صبر کرده و الان حرف زده، اینم داستان مفصلی داره.
شرکت تو یک سال اخیر چندتا نیرو گرفته. و حقوق نیروهای صفر کیلومتر با همسر پونصد هزار تومان فرق داره. بدون سابقه ی کار و تجربه تاهل و بچه.
سالهای قبل هر وقت حرف میزد میگفتن : ناراحتی برو.
و همسر هرچی دنبال کار میگشت جایی پیدا نمی کرد. نه که نباشه ولی دلچسب خودش نبود. پورسانتی بودن، سه ماه آزمایشی بودن(این شرکتها سه ماه سه ماه بدون بیمه و با حقوق کم نیرو میگیرن و بعد میگن برو به سلامت.), و هزار مورد دیگه. شخصیت ریسک ناپذیر همسر و نگرانی اش از تغییر محیط کار هم یه عامل بزرگ تو عدم تلاش برای تغییر شغلش هست.
الان که شرکت نیرو گرفته، همسر رفته راجع به سابقه اش و حقوق حرف زده مثل دفعات قبل نزدن تو برجکش. گفتن حق داری. جلسه بذاریم میگیم.
سر همین ناکامی همسر پریشب عصبی شد. داد زد. و گلی حسابی گریه کرد. دیشب دم در خونه دراز کشیده بودم، یهو در باز شد، بوی خوش پیچید تو خونه. گفتم:«چه عطری زدی؟» گل رز قرمز رو آورد جلوی صورتم.
کلی قلبی قلبی شدم. قبلا عصبی می شد و داد می زد، سعی در جبران نداشت. الان تحولات خوبی درونش روی داده.
فکر می کنم چون اشتباهاتش رو به رخش نمی کشم و می‌بخشم و می‌گذرم اینطوری شده. قبلا حالات کینه ای داشت. دنبال تلافی بدی ها بود. الان بیشتر دنبال جبران و تلافی خوبی هاست.
رابطه ها ساختنی هستن. بعضی بدی هایی که ما به همسر مون می کنیم در ذات مون نیستن، صرفا به خاطر تکرار رفتار عادت کردیم یا حالت دفاعی داریم با توجه به تجربه های قبلی و اینا باعث یه رفتارهای تلافی جویانه و انتقام و اذیت میشه.
گاهی همدلی بهترین مرهم برای ماست. اینکه من از مشکلات بگم، و همسرم بشنوه، اون از مشکلات بگه و من بهش حق بدم کم کم تکیه گاه هم میشیم و سنگ صبور بودن رابطه رو عمیق می‌کنه.
هیچ وقت حقوق کم همسر رو تو سرش نکوبیدم. اوایل بابت کم بودن حقوقش ناراحت بود و تصور می کرد از من کمتره. مردها دوست دارند قوی تر، پر پول تر و قدرتمند تر از زنشون باشن.
بارها گفت ناراحتم.
گفتم از نظر من این حجم کاری تو و نوع کارت طوریه که ده میلیون برات کمه. ولی رییست به هر دلیلی الان پرداخت خوبی بهت نداره. این دلیل ناکارآمد بودن و ضعف تو نیست.
یه سری خریدهای خونه رو من انجام می دادم. برای اینکه حس قدرتش کم نباشه قسط ها رو خودم میدم و کل خرید رو گذاشتم روی دوشش. خرید به همسر منتقل شد.
حالا مدتی بود این حقوق حالش رو بد نکرده بود. تا پریشب.
امیدوارم جلسه ی دیروز به سمت همسر چرخیده باشه و افزایش مدنظرش اتفاق بیفته.
